Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Σήμερα ξεκινήσαμε τις δραστηριότητες μας 

για την 25η Μαρτίου.Ακούσαμε το παρακάτω τραγούδι 

Ραγιά, καημένε μου Ραγια

για σήκω το κεφάλι.

Τη δόξα που 'χες μια φορά

απόκτησέ την πάλι.

Ξύπνα, καημένε μου Ραγιά,

ξύπνα να δεις τη λευτεριά.

Διψούν οι κάμποι για νερό

και τα βουνά για χιόνια.

Διψούνε και για λευτεριά

οι σκλάβοι τόσα χρόνια.

Κοιμούμαι μ' ένα όνειρο

ξυπνώ με μιαν ελπίδα.

Να δω κι εγώ μια μέρα φως

ελεύθερη πατρίδα.

Μα γιατί μας μιλάει αυτό το τραγούδι ::::::

ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ  ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ 

ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ 

Με αφορμή λοιπόν εαυτό το τραγούδι μιλήσαμε

 για εκείνα τα χρόνια που οι Έλληνες ήταν σκλαβωμένοι στους Τούρκους,

για τις δυσκολίες αυτών των χρόνων .

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΣΚΛΑΒΙΑ ::::

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ;;;;;;;;;

ΣΚΛΑΒΙΑ ΕΊΝΑΙ .........

που δεν μπορούμε να παίζουμε όσο θέλουμε 

που κάποιος είναι αρχηγός και μας κάνει ότι θέλει 

δεν μπορούμε να γελάσουμε 

δεν έχουμε λεφτά

δεν έχουμε να φάμε  και δεν μπορούμε να πάμε βόλτα 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ....

να παίζω με τους φίλους μου 

να χορεύω και να τραγουδώ 

να κάνω βόλτες με τη μαμά και τι μπαμπά 

να  πηγαίνω  εκδρομές .

Ψάξαμε στο λεξικό και είδαμε ότι ΡΑΓΙΑΣ είναι ο δούλος 

Αραβικής προέλευσης λέξη (ράγι=κοπάδι) που χρησιμοποιούσαν οι Τούρκοι για τους μη μουσουλμάνους κατοίκους της Τουρκίας. Η σημασία της λέξης ήταν περιφρονητική και είχε την έννοια του σκλάβου. Η πλειοψηφία των ρ. ήταν Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι και Φράγκοι. Είχαν ελάχιστα δικαιώματα, τους απαγορευόταν να έχουν τις συνήθειες των Τούρκων σ` ό,τι αφορά το ντύσιμο, την κατοικία κ.λ.π. και ήταν υποχρεωμένοι να προσκυνούν τους Τούρκους και να καταβάλλουν κεφαλικό φόρο, το λεγόμενο "χαράτσι". Μέχρι το 1632 οι ρ. υπόκεινταν και στο φοβερό "φόρο αίματος", το παιδομάζωμα.(Live-Pedia .gr)

Οι Έλληνες λοιπόν περνούσαν πολύ δύσκολα .

Τα πιο σημαντικά...

Οι τιμωρίες 

και το παιδομάζωμα ,

Οι Τούρκοι μάζευαν τα μικρά  Ελληνόπουλα αγόρια  

και τα έπερναν να τα κάνουν Τούρκους φαντάρους , τους Γενίτσαρους .

Παρατηρήσαμε το παρακάτω πίνακα 

του Νικόλαου Γύζη 

Τα παιδιά παρατήρησαν το έντονο κόκκινο χρώμα στο ρούχο του Τούρκου ,

τη στεναχώρια της μητέρας , που αγκαλιάζει το παιδί της 

αλλά και τους άλλους Τούρκους που περιμένουν φωνάζοντας . 

Είπαμε τι μπορεί να σκέπτεται η μαμά και το παιδί 

ΜΑΜΑ

στο καλό παλικάρι μου 

θα σε θυμάμαι για πάντα 

αν ήσουν κορίτσι δε θα σε έπαιρναν 
να με σκέφτεσαι 
να μη ξεχάσεις την Ελλάδα


ΠΑΙΔΙ 

που με πάνε όλοι αυτοί ;;;;;;
θα ξαναδώ τη μαμά μου ;;;
όταν μεγαλώσω θα έρθω να σε σώσω 
θα τους πολεμήσω όταν γίνω άντρας

Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν το παιδομάζωμα

Ακούσαμε το παρακάτω τραγούδι
που μιλάει για τις συνθήκες ζωής εκείνη την εποχή
και συζητήσαμε

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ


Παρατηρήσαμε  εικόνες που
δείχνουν τη ζωή από εκείνη την εποχή

( το υλικό το  πήραμε από εδώ )

Τα παιδιά διάλεξαν ποια εικόνα ταιριάζει στο τραγούδι μας
και της έδωσαν το τίτλο του τραγουδιού .

 Παρατηρώντας όλες αυτές τις εικόνες
είδαμε ότι τα ρούχα του δεν μοιάζουν με τα δικά μας σήμερα

Χρησιμοποιήσαμε το παρακάτω υλικό
που πήραμε από τη φίλη μας ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΦΡΟΥΖΑΚΗ
για να παρατηρήσουμε τις παραδοσιακές στολές

Προσπαθήσαμε να τις τοποθετήσουμε στο χάρτη
βρίσκοντας τη πόλη που γράφει η κάθε μια

Χρησιμοποιώντας δυο πίνακες αναφοράς

( από εδώ)
τα παιδιά προσπάθησαν να κολλήσουν τις κατάλληλες λέξεις σε ατομικό φύλλο εργασίας .

Στη συνέχεια διάλεξαν μία από τις εικόνες
με τις παραδοσιακές στολές
και προσπάθησαν να φτιάξουν τα δικά τους Ελληνόπουλα

Και επειδή έβρεχε , και δεν μπορούσαμε  να βγούμε στην  αυλή 

φτιάξαμε και ένα Ελληνόπουλο και μία Ελληνοπούλα ομαδικά